PASKONG ISTIK

CHOKOLATE:

Gusto kong umpisahan ang kuwentong ito sa isang tsokolate. Nitong nakaraan umatend ako sa Xmas Party ng mga kaibigan at syempre dahil nandun si Karas kailangan akong makapunta. Buong gabi ko yatang tinitigan yun, kaso hindi man lang ako pinansin. So gumawa ako ng paraan para magpapansin: tamang-tama naman at mayroon akong chocolate sa bulsa siguro apat yun, kaso mahahalata naman ako kung siya lang bibigyan ko so para hindi naman ako obvious binigyan ko din yung katabi nya.

Sobra akong happy kasi napansin nya din ako kahit papaano. hoho

Kaso nung medyo tumagal na tinawag nya ko “Istik, istik! hawakan mo muna (yung chocolate) kuhain ko na lang sayo mamaya. Tuwa naman ako, kasi pinansin nya ako uli.

Kaso hanggang makauwi na kami, nakalimutan niya nang kuhain.

INDI NA NAMAN SI ISTIK

Sa loob ng kulang-kulang dalawang buwan, naging senaryo na ni Batang Istik ang gumugol ng dalawa hanggang tatlong oras na biyahe (papunta o pabalik palang yun) sa cavite. Bukod sa aksaya na sa oras, tila nagtatapon din si Istik ng humigit kumulang P 170 sa pamasahe na dapat ay ginagasta na lang sa pagpapataba ng buto nito.

Kaya naman upang matigil na ang kabuangang ito.. mananatili na lang ako muli sa Maynila, pero hindi sa una ko nang tinuluyan kundi sa bago ko nang tahanan.