SAYO NA LANG SANA

Wow mga kaistikan! 6 months na pala ang huling post ko dito, at 6 months na ring walang gustong umampon sakin.

Yep! yep! yep! pinamimigay ko na po itong site na ‘to ang kaso walang gustong tumanggap.

Hindi ko alam kung dahil sa luklukan ba ito ng panget at walang kakuwenta-kwenta? o dahil nanghihinyang lang sila na mabago ang istilo ng mga nailalahad dito ni Istik.

Mas nakakahinayang naman dito kung hindi na ito mapakinabangan di ba?

Mula noong matapos ang pasko at pumasok ang taon, pinilit na ni Istik na maging masaya.

Hmm.. masaya naman sya ngayon, medyo natatakot lang sa mga panahong hindi nya naiintindihan ang ilang tanong at pagkakataon.

Andito ka nga, nandirito sya, nandito tayo.. pero marahirap tantyahin ang mga sitwasyon hindi mo maisplika kung ano ba ang tunay na isinasabuhay nito.

Nakakatakot bang masanay sa ilang bagay na alam mong magiging masaya ka?

Nakakatakot din ba ang mga sandaling pumasok ka sa isang kahon at alam mong hindi ka na makalalabas dito?

Katulad din ba ito sa pagkakataong baka mawala ang bagay na pinagkakaingat-ingatan mo?

O sadyang natatakot ka lang maulit ang mga bagay na kinakatakutan mo?

Mahirap maramdaman ang mga bagay na ibinibigay o ipinagkakaloob subalit may pagkakataong hindi mo maturan kung anong ningning meron dito katulad sa isang dyamanteng may kislap.

Nakakapraning ang mga simpleng mensahe na kakaunti subalit may laman… (e praning nga e!)

Baliw baliwan na ngang maituturing ang mga bagay na paulit-ulit na naglalabas-masok sa aking isipan.

Ang nais ko lang naman, alagaan nawa itong bahagi ng katawang lumilikha ng tunog na sumasambit ng iyong pangalan.